Inleiding: één kerk, in een Geestelijke strijd

Het gezag en de interpretatie van de Bijbel is een belangrijk onderwerp voor de hele kerk in de hele wereld in 2023. Ik zeg bewust allereerst “voor de hele kerk in de hele wereld,” en niet, allereerst, voor de kerk en voor christenen in Nederland.

De kerk in de Schrift is altijd één, in de zin van kerk, enkelvoud: Gods kerk hier op aarde, verbonden met de vergadering van de uitverkorenen in de hemel. De Here Jezus zegt in Matteüs 16:18: “En Ik zeg u ook dat u Petrus bent, en op deze petra zal Ik Mijn gemeente (Grieks: moe ekklesia) bouwen, en de poorten van de hel zullen haar (!) niet overweldigen” (HSV). Jezus bedoelt niet dat daarvoor God geen kerk op aarde had, maar dat de nieuwe fase daarvan met Hem begint, de kerk van het nieuwe verbond (ook enkelvoud!) in de hele wereld. Bij de instelling van Avondmaal in Matt. 26:28 heeft Christus het over “Mijn bloed, het bloed van het nieuwe verbond (Grieks: too haima moe too tees kainees diatheekees (Meerderheidstekst)).” De kerk in de hele wereld is gekocht met dit, kostbare, bloed!

Onze Heidelbergse Catechismus legt in Zondag 21 uit wat wij belijden in de Apostolische Geloofsbelijdenis, “Ik geloof…(in) een heilige, algemene, christelijke kerk”: “Dat de Zoon van God uit heel het menselijke geslacht Zich een gemeente (enkelvoud!), die tot het eeuwige leven uitverkoren is, van het begin van de wereld tot het einde vergadert, beschermt en onderhoudt.” (Geref. Kerkboek, p. 544)

We kijken rond in deze wereld en we zien Gods kerk, die door Christus wordt opgebouwd, maar die ook bedreigd en aangevallen wordt door de Satan (het gevecht met de “poorten van de hel”). We bidden, met het Onze Vader: “…en leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze.” “De boze,” een boze persoon (de Satan), is een betere vertaling van het Griekse toe poneeroe in Matt. 6:13, dan het abstracte “het kwaad,” zoals er staat in de NBV21.

In Zondag 52 legt de Catechismus dit uit: “Wij zijn van onszelf zó zwak, dat wij zelfs geen ogenblik kunnen standhouden, en bovendien houden onze doodsvijanden—de duivel, de wereld, en ons eigen vlees—op ons aan te vechten. Daarom bidden wij U: wil ons toch staande houden en sterken door de kracht van uw Heilige Geest, zodat wij (leden van de kerk!) in deze geestelijke strijd niet het onderspit delven, maar altijd tegenstand bieden, totdat wij uiteindelijk de volkomen overwinning behalen.” (Geref. Kerkboek, p. 569) Gods kerk is voortdurend verwikkeld in deze geestelijke strijd!

Satan, en, door hem misleid, de wereld, en ons eigen vlees zeggen voortdurend: Gen. 3:1: “Is het echt zo dat God gezegd heeft: U mag eten van alle bomen in de hof?”; Gen 3:4: “U zult zeker niet sterven!”… Gods Woord wordt voortdurend in twijfel getrokken … Wat moet onze respons zijn?

 

1. De Geestelijke strijd voeren in innige verbondenheid met en vanuit de gemeenschap van de kerk (niet individualistisch) m.b.t. Gods geschreven Woord!

 

1.1 De Geestelijke strijd: Kerk met een lied: de Psalmen over het Woord

Het kerklied zingen over de Schrift! Met de kerk van alle tijden de Psalmen van harte meelezen en vooral: meezingen (!) over Gods geschreven Woord!

Jahwehs torah (Hebreeuws). In de Psalmen betekent torah wet, dus norm, maar ook, breder, Woord: geschiedenis, instructie, onderwijs, de boeken van Mozes, eerste 5 boeken van de Bijbel, en in feite alles wat God geopenbaard had tot en met David en daarna.

Hier zijn wat voorbeelden (uit velen!):
*Ps. 1:2: (Welzalig de man) die zijn vreugde vindt in de wet (torah) van de HERE (Jahweh).
*Ps. 19:8: “De wet (torah) van de HERE is volmaakt, zij bekeert de ziel; de getuigenis (‘eedoet) van de HERE is zuiver, het verlicht de ogen.”
*Ps. 119 (de hele psalm is een lofzang tot Gods wet en Woord!): vs.1: “Welzalig zijn de oprechten van wandel, die in de wet (torah) van de HERE gaan.” …

 

1.2 De Geestelijke strijd: Voortdurende catechisatie

Het pad van het gezag en de interpretatie (altijd samen!) van de Schrift zelf aanvaarden en toepassen kun je zien als een voortdurende Catechisatie van, in, en vóór de Kerk.

We letten op de relatie tussen Wet en Evangelie als aspecten van Gods Woord, in de viervoudige “weg” van de Heidelbergse Catechismus:
1) Troost (Evangelie!) door het plaatsvervangende, strafdragende, verlossingswerk en de bewaring van de Messias, Jes. 53;
2) Zonden meer en meer leren zien door middel van de Wet als norm (God liefhebben, je naaste als jezelf) (de 1e functie van de Wet);
3) Gods soevereine werk voortdurend leren zien als onze Verlossing: God als Schepper, Redder, Vernieuwer: Evangelie! (Apostolische Geloofsbelijdenis);
4) Dankbare gehoorzaamheid voortdurend leren oefenen vanuit 1,2, en 3: de Wet als norm (Tien Geboden), richtsnoer voor ons leven (de 2e functie van de Wet).

 

1.3 De Geestelijke strijd: Jezus als Heer volgen over de Schrift

We zijn geroepen om Jezus als Heer in geloof te volgen door Hem en Zijn onderwijs bewust te aanvaarden wanneer Hij over de Schrift spreekt:

* Denk aan Jezus in woestijn in gevecht met de Satan: het Woord was Zijn wapen (juist omdat de Satan dat Woord ook kent (maar misbruikt!)): Matt. 4:4: “Maar Hij (Jezus) antwoordde en zei: Er staat geschreven: De mens zal niet van brood alleen leven, maar van elk woord (pan reema) dat uit de mond van God komt.” Citaat van de Septuagint versie van Deut. 8:3, reema vertaald uit het Hebreews: “alles (kool) dat uit de mond van God komt” (zie ook vs. 7, vs. 10)
* Jezus ziet Gen. 1:27 zonder meer als echte geschiedenis: Matt. 19:4: “(Jezus zei) Hebt u niet gelezen (!) dat Hij Die de mens gemaakt heeft, hen van het begin af mannelijk en vrouwelijk gemaakt heeft?”
* Matt. 22:29: “U dwaalt, omdat u de Schriften (hai grafai) niet kent en ook niet de kracht van God.”
* Luc. 16:17: “En het is gemakkelijker dat de hemel en de aarde voorbijgaan, dan dat één tittel (mia keraia) van de wet (ho nomos) wegvalt.”
* Luc. 24:27: “En Hij (Jezus) begon bij Mozes en al de profeten en legde hun uit wat in al de Schriften (hai grafai) over Hem geschreven was.”

 

1.4 De Geestelijke strijd: Naar Paulus luisteren over de Schrift

We aanvaarden de apostolische NT-ische Schriften, bijvoorbeeld de 13 brieven van  Paulus, wanneer de Geest, door de schrijvers, spreekt over het gezag van het Woord (voor hen het OT, maar de apostelen en hun helpers zien ook hun eigen geschriften als Woord van God).

* Paulus zegt tegen Timoteüs in 2 Tim. 3:14-17: “14 Blijft u echter bij wat u geleerd hebt en waarvan u verzekerd bent, omdat u weet van wie u het geleerd hebt,
15 en u van jongs af de heilige Schriften (Grieks: hiera grammata) kent, die u wijs kunnen maken tot zaligheid, door het geloof dat in Christus Jezus is.
16 Heel de Schrift (pasa grafee) is door God ingegeven (theopneustos) en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid,
17 opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust.”

In vers 16 spreekt Paulus over “heel de Schrift,” Grieks: pasa grafee, en hij bedoelt hiermee het hele Oude Testament, de Wet, de Profeten, en de (poëtische) Geschriften (Hebreeuws: tenach: Torah, Neviiem, en Chetiviem). Wat is fundamenteel voor al deze teksten? Dat zegt Paulus in vers 16: ze zijn in het Grieks allemaal theopneustos. De HSV vertaalt dit woord met “ingegeven,” maar het beeld is dat van iemand die “uitademt” om te spreken. Lucht komt uit zijn mond als hoorbare woorden. De NBV21 heeft hier “door God geïnspireerd,” en de term “inspiratie” is een veelgebruikte theologische term geworden. Maar recente Engelstalige vertalingen zijn beter. De ESV, bijvoorbeeld: “All Scripture is breathed out by God.” Meer dan 100 jaar geleden heeft de Amerikaanse theoloog B.B. Warfield, Prof. op Princeton Seminary, bewezen dat deze term, theopneustos, de Schrift beschrijft als door God “uitgeademd,” het product van Zijn “uitademen.” Dus objectief Zijn eigen woorden, gesproken en, uiteindelijk, geschreven tekst. De hele Schrift zijn Gods eigen woorden, ja, zeker, grotendeels ook via mensen geschreven (behalve de Tien Geboden die zonder mensen op stenen tafels door God zijn gekomen), mensen met hun eigen persoonlijkheden en stijlen, maar toch 100% door God gesproken! Paulus zegt tegen Timoteüs: je weet dat alles dat in de Tenach, zwart op wit, door God is gesproken! En God kan niet liegen of een onwaarheid zeggen! Dat is de apostolische leer over de inspiratie van de Schrift!

 

2. Instemmen met de oecumenische en Reformatorische belijdenissen over de Schrift: interpretatie geleid door de grote Theologie van de Kerk

We zijn geroepen om van harte in te stemmen met de oecumenische en Reformatorische belijdenissen van de kerk, waar zij het hebben over het karakter en de concrete inhoud van de Schrift. Hier belijden we niet alleen het gezag van de Schrift, maar ook de kerkelijke (en dus onze!) belijdende interpretatie van de Schrift.

 

2.1 De Geloofsbelijdenis van Nicea

De concilies van Nicea (325) en Constantinopel (381) hebben de definitieve “Geloofsbelijdenis van Nicea” gemaakt, vooral naar aanleiding van de strijd tussen de Arianen en de orthodoxe kerkvaders, zoals Athanasius, over de Persoon van Christus. Arius en zijn volgelingen, de Arianen, ontkenden het God-zijn van Christus, zoals we lezen in Joh. 1:1: “In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God.” Daarom belijden we in de kerk in de woorden van de Geloofsbelijdenis van Nicea: “Wij geloven… in één Here Jezus Christus, de eniggeboren Zoon van God, geboren uit de Vader vóór alle eeuwen, God uit God, Licht uit Licht, waarachtig God uit waarachtig God: geboren, niet geschapen, één van wezen (het beroemde homoousios in het Grieks) met de Vader …”

Maar ook de rest van deze belijdenis was nodig als de gemeenschappelijke, duidelijke uitdrukking van het geloof van de hele kerk. Bijvoorbeeld het begin: “Wij geloven in één God, de almachtige Vader, Schepper van de hemel en de aarde…” En ook meer over Christus: “Ter wille van ons mensen en van ons behoud is Hij neergedaald uit de hemel en vlees geworden door de Heilige Geest uit de maagd Maria en is een mens geworden.”

En, verder, meer over de Heilige Geest: “Wij geloven… in de Heilige Geest, die Here is en levend maakt, die van de Vader en de Zoon uitgaat, die samen met de Vader en de Zoon aangebeden en verheerlijkt wordt, die gesproken heeft door de profeten…” Dat laatste in het oorspronkelijke Grieks is: too laleesan dia toon profetoon. In de Latijnse vertaling: qui locutus est per profetas. Dat laatste was kennelijk nodig, en was toegevoegd in 381 op de Concilie van Constantinopel. Het was nodig om te benadrukken dat wat profeten gesproken en geschreven hadden in het Oude en Nieuwe Testament, de Heilige Schriften, niet alleen maar menselijke woorden waren, maar door de Heilige Geest gesproken en geschreven!

 

2.2 De Nederlandse Geloofsbelijdenis

Nu gaan we naar het tijdperk van de Reformatie, de 16e en de 17e eeuw. Toen was een Reformatie nodig, niet als een afscheid nemen van de kerk, maar als een terugkeer: naar de Bijbel, en altijd een voortzetting, in continuïteit met de kerk van alle tijden en plaatsen, en daarom met nadruk met een handhaving van de oude, oecumenische belijdenissen van de kerk, zoals de Apostolische Geloofsbelijdenis, de Geloofsbelijdenis van Nicea, en de Geloofsbelijdenis van Athanasius. De Apostolische Geloofsbelijdenis en de Geloofsbelijdenis van Athanasius zijn ontstaan in het Westen van het Romeinse rijk, en daarom niet, of minder bekend, in het oosten van dat rijk. Later zijn ze wel aanvaard door de Oosters-Orthodoxe kerken.

Het was nodig om te benadrukken dat de kerk van de Reformatie de uitdrukking van de Belijdenis van Nicea, “de Geest, die gesproken heeft door de profeten” (in de Bijbel!) wilde handhaven. We zien dat duidelijk in de Nederlandse Geloofsbelijdenis van 1561. De artikelen 2 tot en met 7 beschrijven in detail wat wij als Gereformeerd belijders geloven over de Schrift. Vanavond moeten we alleen een paar teksten hieruit citeren. Maar deze artikelen verdienen nieuwe aandacht in onze tijd! Onze jongeren, en, ik ben bang, veel ouderen, kennen deze artikelen niet goed!

“Art. 2: Hoe wij God kennen. Wij kennen God door twee middelen. Ten eerste door de schepping, onderhouding en regering van de hele wereld … Ten tweede maakt Hij Zichzelf nog duidelijker en volkomener aan ons bekend door zijn heilig en goddelijk Woord, namelijk voor zover dat voor ons in dit leven nodig is tot Zijn eer en tot behoud van de Zijnen.” De Bijbel is niet een boek dat alles vertelt over wat wij mensen kunnen ontdekken en komen te weten, maar wel, kernachtig en duidelijk, wat nodig is om God te eren, wat het betekent om voluit mens te zijn, als oorspronkelijk bedoeld, en om voor eeuwig gered te worden!

“Art 3: Het Woord van God. Wij belijden dat dit Woord van God (en nu komt een citaat van 2 Petr. 1:21) niet is voortgekomen uit de wil van een mens, maar dat mensen, door de Heilige Geest gedreven, van Godswege gesproken hebben…” Hier horen we iets direct vergelijkbaar met wat Paulus schreef in 2 Tim. 3! De Bijbel is geen product van mensen alleen, maar Gods Woord, via mensen!

In Art. 4 worden de canonieke boeken, “waartegen niets valt in te brengen” (!) één voor één genoemd.

“Art. 5: Het gezag van de Heilige Schrift” (ons thema voor vanavond!). “Wij ontvangen al deze boeken, en deze alleen, als heilig en canoniek, om ons geloof daarnaar te richten, daarop te gronden en daarmee te bevestigen. En zonder in enig opzicht te twijfelen geloven wij alles wat zij bevatten.” In 2023 wordt de kerk in de hele wereld, en in het bijzonder hier in Nederland, geroepen om deze woorden onze eigen woorden te maken! Alles in de Schrift verdient geloof en geen scepsis, zekerheid, geen onzekerheid, en zeker geen ontkenning!

Art. 6 beschrijft het onderscheid tussen de canonieke en de apocriefe boeken. Canonieke boeken alleen hebben Goddelijk gezag! Gezag waardoor zodat “men door het getuigenis van deze boeken” punten van het geloof, van de christelijke godsdienst, kunnen worden bevestigd.

“Art. 7: De volkomenheid van de Heilige Schrift. Wij geloven dat deze Heilige Schrift de wil van God volkomen bevat en voldoende leert al wat de mens moet geloven om behouden te worden. Daarin heeft God uitvoerig beschreven op welke wijze wij Hem moeten dienen… Daarom verwerpen wij uit de grond van ons hart alles wat met deze onfeilbare regel (oorspronkelijke Franse tekst: cette règle infallible) niet overeenkomt …” De Schrift wijst ons de weg bij alles dat centraal is in ons leven als geschapen mensen hier op deze aarde: God dienen!

 

2.3 De Heidelbergse Catechismus

In de Heidelbergse Catechismus, net zoals in de NGB, verwijzen de artikelen, in de vorm van vragen en antwoorden, herhaaldelijk naar bijbelteksten, de zogenaamde bewijsteksten. Klaas Schilder heeft een keer geschreven dat de bewijsteksten in onze belijdenissen niet overal even sterk zijn, hij noemde ze zelfs een “achilleshiel,” dus erg zwak. Maar in de laatste versies van deze belijdenissen is veel aandacht besteed aan een verbeterde keus van bewijsteksten.

In alle drie van de Drie Formulieren van Eenheid, de NGB, de Heidelbergse Catechismus, en de Dordtse Leerregels, zien we inderdaad voortdurend een verwijzing naar bijbelteksten, en dat feit op zich laat zien wat de kerk in de tijd wilde zeggen: wij willen een kerk zijn die alleen gebaseerd is op wat God zegt, niet op wat mensen zeggen!

In Zondag 7 van de Catechismus wordt de vraag gesteld in vraag 21: “Wat is waar geloof?” Antwoord: “Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God in zijn Woord geopenbaard heeft.” In 2023 moet de wereld dit horen, en Nederland in het bijzonder! Waar geloof is een “stellig weten” dat wat in de Bijbel staat Gods Woord is, en daarom door en door betrouwbaar! Het is ook, volgens de Catechismus ook een “vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving… gerechtigheid … en eeuwig heil door God geschonken zijn.” Dus vertrouwen in Gods Woord gaat samen met een ervaring van Gods troost voor mij, persoonlijk (Zondag 1). Maar andersom ook: er is geen eeuwige troost zonder Zijn onfeilbaar Woord!

 

2.4 De Dordtse Leerregels

Over de Dordtse Leerregels kunnen we kort zijn. Al de grote thema’s van de ‘vijf punten’ de eeuwige Uitverkiezing en de Verwerping, de Dood van Christus en onze Verlossing, De Verdorvenheid van de mens en zijn Bekering tot God, en de Volharding van de Heiligen, zijn één voor één gebaseerd op de leer van de Schrift. Op de Synode van Dordt, 1618-19, was het alleen mogelijk om de Bijbel te gebruiken als de bron voor de discussie en voor het formuleren van de Leerregels zelf!

 

3. De onfeilbaarheid en de volstrekte historische en ethische waarheid van de Schrift

We moeten ons vertrouwen blijven stellen op de onfeilbaarheid en volstrekte historischen en ethische waarheid van de Bijbel, samen met de hele kerk in de hele wereld.

 

3.1 Tegen de Verlichting en de (Franse) Revolutie

Dit is een heel belangrijk punt. We zijn nog steeds verwikkeld in een strijd tegen het gedachtegoed van de Verlichting van de 18e eeuw en de Franse Revolutie. Onze culturele situatie in het Westen is bepaald door allebei. In de Verlichting hebben filosofen gezegd dat het niet meer mogelijk was om in de Bijbel te geloven, als een gezag boven en buiten ons. Wij moeten de waarheid ontdekken en uitdrukken, zonder de Bijbel als gids. Dit zei, bijvoorbeeld, de Duitse filosoof Kant. Wij moeten de waarheid ontdekken voor onszelf, autonoom. De waarheid is vanaf nu afhankelijk van wat wij mensen denken. En de Franse Revolutie was alleen maar een uitvoering van dit principe in het politieke leven van Frankrijk en later in heel Europa. En het ging door, ook na het einde van de  Revolutie en de hergroepering van de landen in Europa. De gedachte was dat we het zelf moeten weten als mensen, en we hebben “Gods Woord” niet meer nodig. Dit was typerend voor de hele 19e eeuw. En dit is steeds sterker geworden in de 20e en nu de 21e eeuw.

Je zou kunnen zeggen: het Modernisme was een voortzetting van de Verlichting en de Revolutie, zoals in de analyse van G. Groen van Prinsterer al in de 19e eeuw. Maar ook in onze tijd, het tijdperk van het Post-Modernisme of misschien het Post-Post-Modernisme, de beweging van onze cultuur vindt plaats alleen maar binnen het kader van Verlichting en Revolutie. Het is de beweging, heen en weer, zou de filosoof Herman Dooyeweerd zeggen, tussen twee polen van de Verlichting: aan de ene kant de onafhankelijke, mathematische wetten van de Natuur, tegenover de vrijheid van de mens, waardoor de artiesten van onze wereld hun vrijheid vinden. In dit spanningsveld tussen deze twee polen in het humanisme, in de Verlichting, in de Revolutie, vindt onze cultuur zijn weg—of verliest zijn weg daarin!

En dat is juist wat de kerk moet zeggen in onze tijd, met deze analyse. “Tegen de Verlichting, tegen de Revolutie, het Evangelie!” moeten we nog steeds met Groen van Prinsterer zeggen. Het is jammer dat die uitdrukking niet meer gehoord wordt in Den Haag. Bijvoorbeeld, de SGP heeft ook een wetenschappelijk instituut, maar ik hoor heel weinig die uitdrukking uit die hoek. Tegen de Revolutie van onze tijd! Ook tegen de moraal, ook bij de seksuele moraal! Tegen de Revolutie, het Evangelie! Dat moet ook de ChristenUnie zeggen, maar dat zeggen ze niet, helaas.

 

3.2 Luisterend met instemming naar orthodoxe kerken en bewegingen in de wereld: de Lausanne Covenant (1974), de Kigali Declaration (2023)

Gelukkig mogen we luisteren met instemming naar orthodoxe kerken en bewegingen in de wereld die ons helpen om als kerk stand te houden in onze tijd, ook hier in Nederland. Bijvoorbeeld, de Lausanne Covenant van 1974, waar we lezen over de grote uitdaging van de missie van de kerk: evangelisatie en zending, als hart van de kerk in onze tijd. Maar altijd gebaseerd op een onfeilbare Bijbel. Ze gebruiken daar zelfs het woord “inerrant,” foutloos, een term die in het Nederlands misschien de bijklank heeft van niet precies wat we willen zeggen. Maar zelfs Klaas Schilder, in omstreeks 1910, schreef over de “foutloosheid” van de Bijbel. De manuscripten, de kopieën van de Bijbel, die we nu hebben, hebben misschien hier en daar klein foutjes, maar de oorspronkelijke manuscripten niet. De volstrekte betrouwbaarheid van de Bijbel. Hierover kunnen we praten we met elkaar over wat dit inhoudt. Maar de bedoeling is duidelijk. De kerken zeggen: de Bijbel is betrouwbaar, historisch en ethisch. De Lausanne Covenant zegt dat, in verschillende artikelen.

Dan heb je nog dit jaar, zelfs afgelopen maand, de Kigali Declaration, van orthodoxe Anglicanen. In Kigali, in Ruanda, heb je iets daarvan op TV gezien misschien—maar jammer genoeg heel weinig. Af en toe een klein berichtje van de NOS misschien, over de vergadering van GAFCON daar. Zelfs het RD had een artikel daarover, niet lang, maar zelfs een paar artikelen. Heel belangrijk voor ons! Want de orthodoxe Anglicanen in de wereld zijn samengebundeld in een beweging die heet GAFCON. En zij, in overeenstemming met de vroege kerk, de kerkvaders, met de belijdenis van Nicea bijvoorbeeld, maar ook met hun eigen belijdenis, de 39 Artikelen van de Anglicaanse kerk, willen zeggen: wij zeggen Nee! Wij zeggen Nee tegen het homohuwelijk, homorelaties, het is onbijbels! Maar dit is een teken van iets diepers: kritiek op alles wat tegen de Bijbel ingaat. Zelfs de Aartsbischop van Canterbury, Justin Welby, die bekend stond als een “evangelical,” dus iemand die bijbelgetrouw zou moeten zijn, geeft nu steun aan deze beweging die homorelaties wil zegenen, enzovoort. GAFCON zegt Nee! Waarom? Omdat die niet overeenkomt met wat de Bijbel zegt. Dat is steun voor ons in onze tijd.

Kijk rond in de wereld en zien wie onze medestrijders zijn. Wat de kerk zegt. De kerk wil trouw blijven aan Gods Woord.

 

4. Kerkelijke families: één in geloof in Christus en in Zijn Woord, wereldwijd

Wij hebben kerkelijke families in de wereld! Laten we hen koesteren!

 

4.1 De ICRC primair

Bijvoorbeeld, we hebben de ICRC, de International Conference of Reformed Churches. En dat is misschien onze primaire kerkelijke familie, sinds een lange tijd, tientallen jaren. Helaas is de Vrijgemaakte kerk eerst geschorst, en toen uit deze groep gegooid, vanwege vrijzinnigheid. En helaas, denk ik, dat ze gelijk hebben. Het ging over het punt van ‘vrouw in het ambt,’ maar het was dieper. Al jaren zo. Al onze zusterkerken in de ICRC, twintig jaar lang, misschien dertig, hebben kritiek gehad op de ontwikkelingen in de Vrijgemaakte kerken. En uiteindelijk zijn we eruit gegooid. Typisch: unaniem tegen ons! Inclusief de stem van de vertegenwoordiger van de Christelijke Gereformeerde Kerken op de ICRC. Unaniem, al onze nu voormalige zusterkerken, hebben tegen ons gezegd, “Jullie Vrijgemaakten doen het verkeerd! Door vrouwen toe te laten naar alle drie ambten. Maar meer: door de Bijbel los te laten als richtsnoer.” En ik denk, nogmaals, helaas, dat ze gelijk hebben.

 

4.2 De WRF: grote affiniteit

Dan heb je een andere groep: de World Reformed Fellowship. Ook een soort familie van ons! Want daar ontmoet je ook mensen–en ik heb het zelf ervaren in Jakarta, Indonesia, op hun laatste General Assembly, een aantal jaren geleden–ik heb broeders en zusters ontmoet met hetzelfde geloof als wij. Kerken met de oude, oecumenische belijdenissen, en ook met belijdenissen uit de tijd van de Reformatie, samen vertrouwend op Gods Woord.

 

5. In verbondenheid met orthodox Gereformeerde, Lutherse, Anglicaanse, en gereformeerde Baptistische theologen van de 19e, 20e, en 21e eeuw

 

5.1 Groen, Kuyper, Bavinck, Schilder

Verder, kunnen we kijken naar onze verbondenheid naar orthodox Gereformeerde, Lutherse, Anglicaanse, en Gereformeerde Baptische theologen van de 19e, 20e, en 21e eeuw. Welke boeken kun je lezen in onze tijd om ons te helpen om onze weg te vinden? Ik noem een aantal mensen. Ik heb al Groen van Prinsterer genoemd in zijn tijd: “Tegen de Revolutie, het Evangelie!” Onmisbare informatie over de beweging van nu, die toen al door hem was gesignaleerd! Hij heeft ertegen gevochten.

Abraham Kuyper, een medestrijder, theologisch, die van liberaal-vrijzinnig tot een orthodoxe man werd, en probeerde de kerk te hervormen. De Hervormde kerk toen, maar het lukte niet. Hij was een van de stichters van de Gereformeerde kerken, en later gaf leiding in de fusie met de Afgescheiden Christelijke Gereformeerde kerken in 1892. Abraham Kuyper blijft voor ons een orthodoxe theoloog die ons kan helpen in onze strijd.

Herman Bavinck, heel mooi, zijn vierdelige Gereformeerd Dogmatiek is nu vertaald in het Engels, en deze boeken worden nu over de hele wereld met grote belangstelling en waardering gelezen.

Klaas Schilder, niet genoeg gelezen in onze tijd, juist nodig als gids wat betreft het gezag van de Schrift.

 

5.2 P. de Vries (HHK)

Maar dan mag je ook denken aan een theoloog, P. de Vries, in de Hersteld Hervormde Kerk, van onze tijd. Hij schrijft veel artikelen. Als je zijn nieuwsbrief krijgt, dan krijg je bijna elke dag een nieuw artikel, vooral over deze punten: het gezag van de Schrift, de Schrift als norm voor alles wat wij denken en doen. Wie kent P. de Vries? Handen omhoog! Een paar … Nu kunnen meer mensen hem leren kennen. Opzoeken op internet: dr. P. de Vries. Hij geeft cursussen. Hij is een medestrijder in onze strijd, broeders en zusters!

 

5.3 Machen, Van Til (U.S.A.)

J. Gresham Machen, de stichter van Westminster Seminarie in Philadelphia, waar ik studeerde. Hij was al lang overleden, toen ik daar was. Cornelius Van Til, ook van Westminster Seminarie, hij was mijn hoogleraar daar. Nog steeds de moeite waarde om te lezen.

 

5.4 Theologen van de Lutheran Church Missouri Synod

Dan zijn er de theologen van de Lutheran Church Missouri Synod, in Amerika, een groot kerkverband met over 2 miljoen leden, met een achtergrond in Duitsland. Hun theologen schrijven sinds de Eerste Wereldoorlog primair in het Engels. Ze hebben veel geschreven, en schrijven nog veel. Het is orthodoxe, Lutherse theologie van een hoog niveau. Bij bepaalde punten, zoals over het avondmaal, kunnen we een discussie hebben. Maar op heel veel andere punten, over het gezag van de Schrift, over de betrouwbaarheid van Genesis 1,2,3, enzovoort, blijft deze kerk en haar theologen een bron van goede informatie en leiding.

 

5.5 A. Mohler (Southern Baptist)

En vervolgens een Southern Baptist, dr. A. Mohler, die ik elke dag lees, iemand die goed en uitvoerig schrijft over deze thema’s: het gezag van de Schrift, de interpretatie van de Schrift, hij is een gereformeerde Baptist. Over de doop kunnen we praten. Maar hij is voor ons een medestrijder in ons gevecht.

 

6. Zorgvuldig analyse van de brandende kwesties, anno 2023

Het is verder nodig om, op basis van de Schrift, en in overeenstemming met de Belijdenissen, tijd en energie te besteden aan een zorgvuldig analyse van de brandende, specifieke kwesties van onze cultuur, anno 2023.

 

6.1 Homoseksualiteit

Bijvoorbeeld, homoseksualiteit. Hoe moeten we daarover denken? Vanavond gaan we dit onderwerp niet uitvoerig analyseren, maar dat is wel nodig voor ons. En misschien is de analyse al voldoende gedaan, en we moeten de informatie lezen die al beschikbaar is, breed, wereldwijd. Ik noemde al GAFCON. Als je naar hun website kijkt, en Engels leest, kun je heel veel informatie vinden over dit onderwerp. Heel mooi, heel Bijbels, heel direct, en ook toepasbaar in Nederland.

 

6.2 Gender

Over gender: ben je man of vrouw, of is het jouw keus, of iets er tussen in, of iets anders? De discussie over gender, het is de discussie van onze cultuur in onze tijd, of één van de belangrijkste discussiepunten. De Bijbel is duidelijk: man en vrouw, en niets anders. Je bent een man, je bent een vrouw. Wij hebben allemaal problemen, wij worstelen allemaal met zonde, en de gevolgen van de zondeval. Wij moeten compassie hebben voor mensen met ‘dysforie,’ mensen die in hun tienerjaren, bijvoorbeeld, het niet weten: ik ben een jongen, maar ik denk dat ik meer een meisje moet zijn. Met zulke mensen moeten we compassie hebben. Trouwens met alle homo’s ook natuurlijk. Niet hooghartig omgaan met hen.

Compassie is onmisbaar. Maar ook duidelijkheid: wat zegt God in Zijn Woord? Een ‘homohuwelijk’ is geen huwelijk. Een homorelatie is niet wat God wil. En we hebben medestrijders in de Nederlandse situatie, die we kunnen vinden en daar steun krijgen.

 

6.3 Genesis 1, 2 en 3

Genesis 1, 2 en 3. Lees P. de Vries hierover. Heel mooi hoe hij daarover schrijft over de betrouwbaarheid van Gen. 1, 2 en 3. Jammer dat een vleugel van de Christelijke Gereformeerde Kerken de betrouwbaarheid van de historie, de geschiedenis van Gen. 1, 2 en 3 loslaat. Dit heeft ook te maken met hun geschiedenis. Prof. Oosterhof, vroeger. Maar nu zegt Arnold Huijgen, professor Dogmatiek in Apeldoorn geweest, en nu prof. op de VU. Hij zegt, “Ik geloof in de theologische van de eerste hoofdstukken van Genesis, maar niet in de historiciteit daarvan.” Dat vind ik een onacceptabele uitdrukking. Niet Bijbels.

 

6.4 ‘Vrouw in het ambt’

‘Vrouw in het ambt.’ Wat moeten we hierover denken? Ik heb al jaren de overtuiging dat het een verkeerde move was, in de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt, om vrouwen toe de laten tot alle kerkelijke ambten. En ik blijf zo denken. Want ik ben ervan overtuigd dat de Bijbel ons een andere richting wijst, in gemeenschap met Gods kerk in de wereld. In alle orthodoxe kerken, zonder uitzondering, is de richting duidelijk wat betreft ‘vrouw in het ambt.’

 

Samenvatting: één kerk in de Geestelijke strijd!

Mijn samenvatting van deze lezing is: we maken deel uit van één kerk in de Geestelijke strijd!

Doet u ook mee, doe jij ook mee in deze strijd?

Hoe verder? Op basis van, hoop ik, mede deze visie over wat het Woord zegt, krijgen we richtlijnen, stimulansen, in de richting van hoe we verder moeten. Ik kan vanavond niet in detail zeggen hoe ik denk dat we verder moeten, maar ik geloof dat met deze analyse van de situatie, met deze overtuiging, in de kerk van Christus, belijdend wat de Bijbel zegt in onze belijdenissen, en kijkend vanuit deze interpretatie van het Woord, we verder kunnen gaan met elkaar, onder Gods zegen. En dat laatste is onmisbaar.

 

Hartelijk dank!