Overdopen? Doopsvernieuwing?
Op eeninwaarheid.info van 10 februari 2024 gaat D.J. Bolt in op de bijbels-gereformeerde leer over verbond en doop.
Dat gebeurt naar aanleiding van de GS van de NGK die op 3 februari 2024 sprak over de vraag hoe de kerken zouden moeten omgaan met gedoopte gemeenteleden die met een tweede ‘doopritueel’ hun geloof willen onderstrepen. De bedoeling is er in maart verder over te spreken.
Sommige van deze kerken hebben intussen al enige tijd te maken met leden die zich laten overdopen en wat hen betreft dan ‘gewoon’ lid van hun oorspronkelijke kerk blijven.
Bolt geeft in een eerste artikel aandacht aan wat onder evangelische christenen wordt geleerd over verbond en doop en in een tweede artikel aan de gereformeerde leer.
Goed onderscheiden rond ‘kinderen aan het avondmaal’
De praktijk om kinderen aan de viering van het avondmaal toe te laten komt in de GKv aarzelend op gang. Bij de NGK bestaat deze praktijk op iets grotere schaal. Welke rol speelt dit op weg naar de fusiekerk van GKv en NGK?
Ds. J. Wesseling gaat in Nader Bekeken van december 2021 o.a. op die vraag in. Hij signaleert dat er weinig feeling is voor onderliggende vragen en probleemstellingen. De bezinning rond kinderen aan tafel is volgens hem vrijwel altijd te smal, te oppervlakkig en ondoordacht. Zelf levert hij een stuk inhoudelijke bezinning.
Zo merkt hij op dat de plek van kinderen bij Pascha en Avondmaal alleen al hierom niet gelijk zijn omdat Pascha een gezinsmaaltijd was en het avondmaal een gemeentemaaltijd is. Hij vraagt ook aandacht voor de gelovige aanvaarding van Gods beloften in het verbond en voor de wedergeboorte.
Zijn artikel is zeer de moeite waard om te betrekken in besprekingen over dit onderwerp.
Het hele artikel kunt u hier lezen.
Nogmaals: kinderen aan het avondmaal?
Intussen speelt dit punt volop in de fusiekerk NeGK.
In Nader Bekeken van april 2023 gaat ds. Wesseling hierop door. Nu naar aanleiding van een brochure dat via Kerkpunt is uitgegeven. Het betreft de brochure ‘Samen aan tafel? – Kind, jongere en avondmaal ’.
Wesseling brengt naar voren dat deze brochure de tot nu toe bestaande praktijk (niet toelaten aan het avondmaal van kinderen en jongeren (die geen openbare belijdenis van het geloof hebben gedaan) negatief wordt geframed. Het gaat bij die bestaande praktijk dan om uitsluiting. De brochure is geschreven vanuit het miskende kind. De schrijvers vinden de tijd rijp voor toelating van kinderen aan het avondmaal: ‘Het is de geest van onze tijd en cultuur die aandacht vraagt voor mensen die voorheen buiten de boot vielen’.
Wesseling biedt een bijbelse beoordeling en komt van daaruit tot een afwijzing van de lijn van deze brochure. Hij brengt naar voren dat een heel aantal bijbelse basisprincipes buiten beeld van de auteurs blijft. Hij signaleert het gevaar van verbondsautomatisme. De zelfbeproeving als voorwaarde voor avondmaalsviering komt niet tot zijn recht in de brochure. Wesseling: ‘De vraag of kinderen aan het avondmaal mogen heeft alles te maken met een al of niet gereformeerde visie op de structuur van de gemeente.’
Het artikel kunt u hier lezen.